Het kan niemand ontgaan zijn dat de Sint weer in het land is, eindelijk! De pepernoten liggen al ruim twee maanden in de supermarkten te wachten, maar nu mag Sint ze dan eindelijk kopen. Ondanks alle demonstraties en politiebeveiliging die tegenwoordig met menige Sinterklaasintocht gepaard gaan (leuke woordspeling overigens), blijft het toch echt het allerheerlijkste feest van de wereld.
Want vanaf medio november tot en met begin december hangt er gewoon een fijne spanning in de lucht. Soms zit er iets in je schoen of ontvang je opeens een raak gedicht. Niemand weet precies of en wanneer. De Sint verrast nu eenmaal graag, mag met al zijn wijsheid soms scherpe observaties teruggeven aan ons, maar bovenal houdt hij van blije gezichten. En van verbinding.
Die verbinding wordt niet alleen gecreëerd door dat wat de Sint zelf allemaal doet, met gedichten en cadeaus, maar ook doordat er ruimte is voor vragen. Want dat is wat de mysterieuze spanning omtrent de komst van de Sint nu eenmaal oproept bij kinderen: veel vragen.
Ik kijk dan ook elk jaar reikhalzend uit naar de daadwerkelijke Sinterklaasintocht, die via de NPO uitgezonden wordt. Dit jaar is het jongetje op de foto voor mij een koning. Verslaggever Jeroen interviewt twee dirigentes van een kinderkoor, wanneer hij dit interview onderbreekt omdat opeens een jongetje zijn vinger opsteekt. Alleen dat gebaar al vind ik ontroerend: je ziet aan hem dat hij een dringende vraag heeft en toch wacht hij op zijn beurt. Hij wurmt zich dapper stukje bij beetje naar voren, zodat Jeroen hem wel moet zien. De slimmerik.
Jeroen houdt de microfoon voor het kind, constateert inderdaad dat er een vraag gesteld gaat worden en het jongetje vraagt: “Waarom heeft Sinterklaas eigenlijk zo’n lange baard?”
Hoppa, live op tv! Met een gezicht dat verklapt dat hij dit zelf een extreem goede vraag op een bijzonder goed moment vindt. Ik houd hier dus van.
En het mooie is: bedenk hier als volwassene maar eens een antwoord op. Dat lukt Jeroen dus niet, zo blijkt. Hij kan niet anders dan lachen en zeggen dat hij dat een heel goede vraag vindt. Gelukkig staat hij met zijn oortje in verbinding met wijze vrouw Dieuwertje Blok, en zij antwoordt: “omdat hij zijn baard nooit knipt!” Soms zijn de antwoorden zo simpel, dat we ze nauwelijks kunnen bedenken. Dieuwertje gelukkig wel. Het jongetje knikt tevreden en neemt weer plaats op het podium. Hoewel hij nog moet beginnen met het welkomstlied voor de Sint, zit zijn grootste taak er al op.
Laat deze kleine koning het voorbeeld zijn voor alle vragen die wij in ons hoofd hebben, maar niet durven te stellen. Laat hem het voorbeeld zijn voor alle momenten waarop wij assertiviteit met geduld zouden willen combineren, in plaats van ergens dwars doorheen te beuken. Maar bovenal: laat hem het voorbeeld zijn voor dicht bij jezelf blijven en toch verbinding creëren. Want met zijn ene vraag die hij zo graag wil stellen brengt hij onbewust niet alleen Jeroen en de twee dirigentes een beetje van hun stuk, maar laat hij Dieuwertje meedenken in een antwoord en laat hij ongetwijfeld alle volwassenen die dit hebben gezien glimlachen.
Het kan zo simpel zijn: een vraag stellen op een moment dat niemand het verwacht. En kijk wat er gebeurt en hoe je kunt verbinden.
He did it. Live op tv. Wat een eindbaas.